De lens uit de jaren 70: documentaire fotografie opnieuw vormgeven

Bezoek de National Gallery of Art en zie hoe de documentairefotografie in de jaren zeventig transformeerde. De jaren zeventig waren een decennium van onzekerheid in de Verenigde Staten. Amerikanen waren getuige van stijgende inflatie, energiecrises en het Watergate-schandaal, maar ook van protesten over urgente kwesties zoals de oorlog in Vietnam, vrouwenrechten, homobevrijding en het milieu. De diepgaande onrust in het land vormde het decor voor een revolutie in de documentairefotografie. Activisme en een groeiend bewustzijn en acceptatie van diversiteit openden het veld voor ondervertegenwoordigde stemmen. Tegelijkertijd hebben artistieke experimenten geleid tot nieuwe ideeën over hoe documentairefoto's eruit zouden kunnen zien.

Met zo'n 100 werken van meer dan 80 kunstenaars onderzoekt The ʼ70s Lens hoe fotografen de documentaire praktijk opnieuw uitvonden tijdens deze radicale verschuiving in het Amerikaanse leven. Mikki Ferrill en Frank Espada gebruikten de camera om complexe portretten van hun gemeenschappen te maken. Tseng Kwong Chi en Susan Hiller demonstreerden de rol van fotografie in de ontwikkeling van performance en conceptuele kunst. Met foto's van de wildgroei in de buitenwijken daagden kunstenaars als Lewis Baltz en Joe Deal de populaire ideeën over de natuur als ongerept uit. En Michael Jang en Joanne Leonard maakten interieurvisies die het sociale landschap van huiselijke ruimtes onderzoeken. De vragen die deze kunstenaars onderzochten – over de ethiek, waarheid en macht van fotografie – worden vandaag de dag nog steeds in beschouwing genomen.