Het geliefde, door een familie gerunde restaurant van DC is ook een mijlpaal voor de burgerrechten.
Wat houdt een restaurant langer dan 65 jaar open? Wat trekt landelijke aandacht naar een buurtrestaurant? Welke magnetische kracht kan er schuilgaan achter de hoeveelheid liefde en toewijding waar deze stad (deze kust, dit land) voor voelt Ben's Chili Bowl en zijn halve rook?
eigenaar in U Street in Washington, DC.
Eén factor is zeker de ligging U-straat – ooit bekend als DC's Black Broadway – en het symbool van de gemeenschap werd Ben's toen de stad de overhand kreeg door segregatie, de maatschappelijke onrust van de jaren zestig en de daaropvolgende decennia van drastische veranderingen in de buurt. Maar de belangrijkste reden dat Ben's is uitgegroeid tot een begrip in de hoofdstad van het land zijn de mensen. Het toegewijde personeel van het restaurant wordt met hart en ziel geleid door Virginia Ali, de weduwe van Ben, met wie ze het restaurant medeoprichtte toen ze nog maar 1960 jaar oud was.
Virginia nadert de negentig jaar, maar blijft een wandelles in warmte en gastvrijheid. Ze wil dat iedere klant zich thuis voelt en dankzij haar glimlach en schouderklopje doet iedereen dat. Het is duidelijk dat ze je alles zou geven wat je nodig had om je op je gemak en verzorgd te voelen.
Je begint te begrijpen waarom bijvoorbeeld Martin Luther King Jr. ervoor koos om veel van zijn DC-lunchtijden bij Ben's door te brengen, en waarom het restaurant open bleef en maaltijden serveerde tijdens de rellen in U Street nadat de leider van de burgerrechtenbeweging was vermoord.
In de week voorafgaand aan de mars ter gelegenheid van het 60-jarig jubileum van Washington hadden we de kans om met Virginia te praten over MLK en andere verhalen van Ben:
Ben arriveerde vijf jaar vóór de Mars in Washington op het toneel, in een gescheiden land. Hoe voelde DC voor jou gedurende die vijf jaar?
VA: In 1958 verliet ik Industrial Bank (waar ik sinds 1952 werkte) om het restaurant te openen. We gingen door de burgerrechtenbeweging in het zuiden. Washington was begonnen een aantal plaatsen open te stellen voor integratie. En het was na maart dat we de Civil Rights Bill hebben aangenomen. De Mars was op 28 augustus 1963. En de opstand [de moord op Dr. King] vond vijf jaar later plaats.
Is Ben geïntegreerd sinds de opening?
VA: Natuurlijk! Wij waren nooit de bevooroordeelde mensen. Blanke mensen konden gaan en staan waar ze wilden. Als ze naar het Howard Theatre waren gegaan om een van onze grote entertainers te zien, zouden er een hele groep blanke mensen zijn [in het restaurant daarna]. Om het in perspectief te plaatsen: achter mij, als je naar het einde van dit steegje loopt, rond de cirkel waar die prachtige herenhuizen staan, was het Kinderziekenhuis. Kinderziekenhuis! Er waren allerlei doktoren en advocaten en iedereen kwam hierheen rennen voor de lunch. Je weet wat ik bedoel? Thompson's Dairy was een van de grote bedrijven in de gemeenschap die elke dag melk bij mij thuis bezorgde. … Smith's Storage verderop in de straat; C & P [Chesapeake en Potomac] Telefoonbedrijf was in de buurt … dus er waren hier grote bedrijven.
Dat bracht iedereen samen?
VA: Ja. We woonden allemaal samen.
hield zijn toespraak "I Have a Dream".
Herinnert u zich bijzonderheden uit de interacties met MLK?
VA: Nou, ik herinner me er één: op een dag waren we aan het praten en hij zei dat hij een ontmoeting had gehad met president Kennedy. En met Bayard Rustin, A. Philip Randolph en de jonge John Lewis, en ik weet niet meer wie nog meer. En hij had tegen president Kennedy gezegd dat hij, om de zwarte mensen onder de aandacht te brengen op dit onrecht, een grote groep demonstranten hierheen zou brengen. En hij vertelde me dat president Kennedy tegen hem zei: 'Ik denk niet dat dat een goed idee is. Want als u een grote groep mensen hierheen brengt, en er vindt een incident plaats, zal dit uw beweging belemmeren, Dr. King.’ Dr. King zei: ‘Dat zal zo zijn. Nee. Incident.”
Wow.
VA: Hij bracht 250,000 mensen mee. Een zee van mensen.
Ben jij aanwezig geweest bij de Maart?
VA: Ben en ik waren erbij. Een zee van mensen. En geen enkel incident. Gewoon een hele inspirerende, mooie dag. En het jaar daarop, raad eens wat er gebeurde? Ze hebben de Civil Rights Bill aangenomen. Het jaar daarop.
Heeft u ideeën om meer vooruitgang te boeken in Amerika?
neem het op tegen een hotdog gegarneerd met chili.
VA: Weet je, de manier waarop ik mijn bedrijf heb gerund, kwam zeker voort uit de lessen van mijn vader, mijn moeder, van mijn huis toen ik opgroeide. De manier waarop we leefden. En die filosofie was: behandel mensen altijd, altijd zoals je zelf behandeld wilt worden. Alle mensen. Of het nu de president is, de rechter, de man op de hoek, wat het ook is – behandel alle mensen zoals u zelf behandeld wilt worden. En als je dat doet, heb je geen probleem. Het is zo simpel.
Het is helemaal geen rocket science. En daarvoor is niets anders nodig dan vriendelijkheid.
Ben's viert zijn 65-jarig jubileum. Het is verbazingwekkend om te zien dat zo'n gelukkig verhaal zo lang heeft geduurd. Denk je er wel eens over na wat je zou hebben gedaan als er nooit Ben's Chili Bowl was geweest?
VA: Nee. En ik weet dat ik hou van wat ik doe. En toen mensen naar me toe kwamen en zeiden: 'Blijf je hier? Waarom ben je niet ergens anders begonnen?' Ik zei: “Dit is de hoofdstad van het land! Het moet beter worden, toch?” Het moet beter worden. Wij zijn de hoofdstad van het land.
Kijk op Ben's Chili Bowl de volgende keer dat je in DC bent. En als je thuis van Ben wilt proeven, Bestel vandaag nog door heel Nederland.
U kunt ook van houden ...
Partnerinhoud