Obiektyw z lat 70.: nowe spojrzenie na fotografię dokumentalną

Odwiedź Narodową Galerię Sztuki i zobacz, jak fotografia dokumentalna zmieniła się w latach 1970. Lata 1970. były w Stanach Zjednoczonych dekadą niepewności. Amerykanie byli świadkami gwałtownie rosnącej inflacji, kryzysów energetycznych i skandalu Watergate, a także protestów dotyczących palących kwestii, takich jak wojna w Wietnamie, prawa kobiet, wyzwolenie gejów i środowisko. Głębokie wstrząsy w kraju stworzyły tło dla rewolucji w fotografii dokumentalnej. Aktywizm oraz rosnąca świadomość i akceptacja różnorodności otworzyły pole dla niedostatecznie reprezentowanych głosów. Jednocześnie artystyczne eksperymenty pomogły w ponownym wyobrażeniu sobie, jak mogłyby wyglądać fotografie dokumentalne.

Album The `100s Lens, zawierający około 80 prac ponad 70 artystów, bada, w jaki sposób fotografowie na nowo odkryli praktykę dokumentalną podczas tej radykalnej zmiany w amerykańskim życiu. Mikki Ferrill i Frank Espada używali aparatu do tworzenia złożonych portretów swoich społeczności. Tseng Kwong Chi i Susan Hiller pokazały rolę fotografii w rozwoju sztuki performance i konceptualnej. Dzięki zdjęciom bezładnych przedmieść artyści tacy jak Lewis Baltz i Joe Deal podważyli popularne wyobrażenia o naturze jako nieskazitelnej. Michael Jang i Joanne Leonard stworzyli widoki wnętrz, które badają społeczny krajobraz przestrzeni domowych. Pytania, które poruszali ci artyści – dotyczące etyki, prawdy i władzy fotografii – są nadal rozważane.